Fantastycznie jest odkrywać drugiego człowieka

Szukać szczeliny w jego źrenicy
za którą widać inny świat
Zauważyć w tęczówce oka nitkę Ariadny
niewidoczną w lusterku
a prowadzącą w głąb labiryntu
gdzie czeka uśmiechnięte nieznane
Schwycić niepokorną łzę
biegnącą bruzdą zaufania

Czytać
Ze zmarszczonego czoła
Z drżenia rąk
Ze wzruszenia ramion
Z nieruchomych warg

Zdejmować bandaże z ukrytych ran
których nie trzeba się wstydzić

Odpinać kawałki zbroi
i odrzucać je daleko
na pole dawno zakończonych bitew

Lubię odkrywać drugiego człowieka
Bo znajduję uczucia
niejednoznaczne
irracjonalne
fascynujące nienazwaniem
Także w sobie