* * *

No to co,
że jestem inny niż chciałaś,
bo zamiast miesić garściami pieniądze,
zbieram, jak Ty, ludzkie uśmiechy
do tekturowego pudełka
z pluszowym misiem
i zżółkłą laurką.

No to co,
że ciągle płynę rzeką wyobraźni
pod prąd,
który nagle zmienia kierunek –
i tak nie dotrę do Atlantydy.

No to co,
że nie mam czasu dla siebie –
a po co mi taki pusty czas: bez treści?

Wpadnę do Ciebie jutro,
opowiem o dzisiaj,
tylko czekaj na mnie,