żyłem za szybko i zbyt łapczywie
łapałem sroki za ogon i hodowałem pomysły
w laboratorium bez probówek
cieszyłem się że świat jest kolorowy
tylko zapomniałem że sił ubywa
że jest też koniec świata
i że każda kolejna nieudana próba
dojścia do jakiegoś celu
przepala drukowane ścieżki na płytce procesora

miałem gdzieś obok ten akumulator
który podawał impuls a potem jakoś szło
ale jak często odpalasz to szybciej zużywasz
i nagle stanąłem nad piękną przepaścią
to po co dalej szukać miejsca dla siebie
po co uzdrawiać tych którzy tego nie chcą
krok tylko zrobię i poszybuję
może zauważą klepsydrę na słupie
i zwolnią się z pracy żeby przybiec na pogrzeb
za jakiś czas usuną mój numer z komórki
w święto zmarłych spróbują odnaleźć bez skutku
miejsce gdzie powinno się zapalić lampkę
pokiwają głową i wrócą do domu napić się herbaty